Στο φως η αριστοκρατία της ακτινοβόλα «Αχλάδας» στη δελεαστική Φλώρινα

Χαρακτηριστικό υπόδείγμα της αρχαίας χαλκοτεχνίας σε μέγεθος (διαμέτρου 55 εκ.) και διακόσμηση, σε σχέση με όθεν της Σίνδου και της Βεργίνας, είναι 1 χάλκινο αγγείο καύσης πολεμιστή που βρέθηκε πλαισιωμένο από σιδερένια ξίφη, δόρατα και χάλκινο κράνος.


Ταφικές χρυσές μάσκες και χρυσά ελατήρια αντανακλούν το ηρωικό παρελθόν και τη φιλολογική ιδέα μεταξύ γενεαλογικών μύθων για την γένεση των βασιλέων Βακχιάδων της Λυγκηστίδας από την Κόρινθο με πατρώο ήρωα τον Ηρακλή. Πλάι στον πλούτο και στην αριστοκρατία, τα αναπόφευκτα της ζωής στην αρχαϊκή εποχή: μεγάλο ποσοστό παιδικής θνησιμότητας και ενηλίκων άνω των 45 χρόνων, σκελετικές αλλοιώσεις και τραυματικές παραμορφώσεις ιδιαίτερα στον ανδρικό πληθυσμό.

Την πρώτη απεικονίση της αρχαίας Λύγκου σχηματίζει η μελέτη πλήθους ευρημάτων και σκελετικού υλικού από το εκτεταμένο νεκροταφείο διαχρονικής χρήσης στην Αχλάδα Φλώρινας. Εξι χρόνια σκάβει η αρχαιολογική ομάδα της Εφορείας Αρχαιοτήτων Φλώρινας με υπεύθυνος την αρχαιολόγο Λιάνα Γκέλου, σε 1 συνολική, έκταση 26 στρεμμάτων εντώς στα όρια επέκτασης λιγνιτωρυχείου της εταιρείας «Λιγνιτωρυχεία Αχλάδας Α.Ε.». Μέχρι σήμερα 1.299 τάφοι ήρθαν στο φως που χρονολογούνται από την ύστερη εποχή του Χαλκού (1.350 π.Χ.) έως τα βυζαντινά χρόνια (12ο αι. μ.Χ.). Οι πολυπληθέστεροι αποτελούν μέρος στην φάση μεταξύ 6ου και 3ου αιώνα π.Χ. αναδεικνύοντας την Αχλάδα σε έναν από τους σπουδαιότερους αρχαιολογικούς χώρους της Μακεδονίας. Χιλιάδες είναι τα ευρήματα από τους κτερισμένους λάρνακες ταύτης της χρονικής στιγμής, αλλά τη χρυσή μακεδονική αριστοκρατία επιφύλασσε η πρόσφατη ανασκαφή (2018-2019) κοντά στα τελειώματά της (2 στρέμματα απομένουν για την ολοκλήρωσή της).

6 ταφές μνημειακών διαστάσεων οι οποίες, αν και συλημένες από τυμβωρύχους, είχαν ακόμα σπουδαία κτερίσματα. Μαρτυρούν τον ηγετικό ρόλο κάποιων οικογενειών στην πολιτική και κοινωνική ζωή της αρχαίας Λύγκου κατά τα αρχαϊκά χρόνια. Σπάνιο για τη ιδέα του εύρημα συνιστά το χρυσό ωοειδές προσωπείο που εντοπίστηκε σε συλημένη ανδρική ταφή. Η Αχλάδα συνιστά την τρίτη θέση στη γη της Μακεδονίας -μετά τα νεκροταφεία της Σίνδου και του Αρχοντικού Πέλλας- πού δηλώνεται νεκρική μάσκα, εξηγεί η κ. Γκέλου.

«Χρυσό προσωπείο και ελατήρια ενδυναμώνουν την επιδίωξη των ερευνητών Σίνδου και Αρχοντικού, ομοίος με την οποία το ακριβή ταφικό έθιμο αναδικνύει τη φιλολογική απόφαση για την φύτρα των βασιλέων της Μακεδονίας από το Αργος και την Κόρινθο (Τημενίδες, Βακχιάδες) με πατρώο ήρωα τον Ηρακλή - γένεση που δικαιολογούσε την επιβολή πολιτικής ισχύος και επιδίωξης εδαφικών δαχτυλιδι ανδρικο κατακτήσεων. Οι Λυγκηστές, σύμφωνα με τον Στράβωνα, κατάγονταν από τους Βακχιάδες της Κορίνθου που ήταν απόγονοι του Ηρακλή».



Τόσο η οπλική εξάρτυση με αμυντικά όπλα όσο και άλλα κτερίσματα (σιδερένια και χάλκινα ομοιώματα επίπλων) διαφοροποιούν τους νεκρούς από τους υπόλοιπους πολεμιστές. Χάλκινα κράνη «ιλλυρικού τύπου», χάλκινες περικνημίδες, σιδερένια δόρατα και ομοίωμα δίκυκλης αγροτικής άμαξας, χρυσά ελατήρια και αργυρές σόλες υποδημάτων, χρυσά και ασημένια δαχτυλίδια ανδρικά εποφθάλμια, εδώλιο με καθιστή γυναικεία εμφάνιση σε θρόνο και σπάνιο λατρευτικό ειδώλιο - πλακίδιο καθιστής φτερωτής μορφής με κιθάρα/φόρμιγγα από εργαστήριο αργυροχρυσοχοϊας της Λήμνου, συνόδευαν τους νεκρούς στον άλλο κόσμο.

Σπάνιο δείγμα της αρχαίας χαλκοτεχνίας σε μέγεθος (διαμέτρου 55 εκ.) και διακόσμηση σε σχέση με αντίστοιχα της Σίνδου και της Βεργίνας, συνιστά ένα χάλκινο αγγείο καύσης πολεμιστή που βρέθηκε πλαισιωμένο από σιδερένια ξίφη, δόρατα και χάλκινο κράνος. Το αγγείο με λαβές ανοιχτής ανθρώπινης παλάμης παραπέμπει σε λεκάνη (ποδανιπτήρα) -σκευή συμποσίου- για το πλύσιμο ποδιών που ήταν το πρώτο μέλημα του οικοδεσπότη προς τους καλεσμένους.

Αν και το αρχαϊκό νεκροταφείο δείχνει συνεχή χρήση επί 280 χρόνια, η θέση του οικισμού της αρχαίας Λύγκου δεν έχει ακόμη εντοπιστεί. Τη ζωή των κατοίκων παρόλα αυτά δηλώνει η οστεολογική και παλαιοπαθολογική μελέτη σκελετικού υλικού από 214 αρχαϊκές και κλασικές ταφές. Ομοίος με τα αποτελέσματα, πλην από την υψηλή βρεφική και παιδική θνησιμότητα (2-7), ελάχιστοι ενήλικοι επιβίωναν μετά το 45ο έτος της ηλικίας τους. Οι συχνότερες παθήσεις προέρχονταν από τραύματα στα οστά και στους σπονδύλους που οφείλονταν στις χειρωνακτικές εργασίες (γεωργία, κτηνοτροφία κ.ά.). Τερηδόνα και πέτρα τόσο από την στέρηση στοματικής υγιεινής όσο και από την κατανάλωση τροφίμων πλούσιων σε υδατάνθρακες και σάκχαρα, ταλαιπωρούσαν τους κατοίκους της αρχαίας Λύγκου.

Τα αρχαία και η ανθρωπολογική εξέταση της Αχλάδας επρόκειτο να παρουσιαστούν στο 33ο Αρχαιολογικό Συνέδριο (5-6 Μαρτίου) Θεσσαλονίκης, το οποίο όμως αναβάλλεται στο πλαίσιο μέτρων πρόληψης για τον κορωνοϊό.